Twintig jongens stonden deze vrijdagochtend anders naast hun bed. Sommigen hadden er misschien ook wel een beetje onrustig van geslapen. Misschien had een van hen zelfs wel met keepershandschoenen aan in bed gelegen, wie zal het zeggen? Maar een ding was zeker, vandaag was de grote dag. De dag waar ze al de hele week naar toe hadden gevoetbald, de dag van de finale van het Bovenbouw Toernooi!
Van de vijftien teams waren er na de spannende kwart finales van donderdag nog vier over: de Muppets, de Domme Loempia’s, de Adelaars en de Apies Apies. Bij de kenners waren de Adelaars favoriet. Ze hadden een goede indruk achtergelaten in de voorgaande wedstrijden en ze leken gebrand op het winnen van die Cup. Maar ook de Muppets werden niet kansloos geacht, al hadden ze de kwart finale met penalty’s moeten beslissen. Over de Apies Apies en de Domme Loempia’s waren de meningen verdeeld. Rene van der Leip zei meer van bitterballen dan van loempia’s te houden en Jan Mopper vond de Apies Apies maar een stel ego’s bij elkaar. Kortom, het was het gesprek van de dag.
Het Wespennest Stadion lag te schitteren in de zomerzon. Het stadion was tot de laatste stoel uitverkocht en de tribunes waren bont gekleurd van de vlaggen en spandoeken van de enthousiaste fans. Op de fan-zone op het Buikslotermeerplein stonden tienduizend liefhebbers die geen kaartje hadden kunnen bemachtigen en ook daar zat de sfeer er al goed in dankzij de vele meezingers van Dreetje Houjeharses. En je kon het gebrul helemaal in Zunderdorp horen toen de eerste twee halve finalisten, de Muppets en de Domme Loempia’s het veld op kwamen. De scheidsrechter riep de aanvoerders naar de middenstip voor de toss. En de eerste overwinning hadden de Domme Loempia’s al te pakken. Zij mochten aftrappen!
Wat zouden de Loempia’s klaarmaken? Tot nu toe hadden ze in drie wedstrijden slecht een keer gescoord. Je zou kunnen zeggen dat ze een klein spitsenprobleem hadden. Verdedigend zat het daarentegen prima, want ze hadden nog geen enkele goal tegen gekregen. Nou, die verdediging werd meteen door de Muppets flink op de proef gesteld. Al na dertig seconden moest Loempia-keeper Hugo aan de bak om een schot van Riemer te keren. Het was meteen duidelijk: de Muppets wilden de hoofdrol in deze halve finale. En na twee minuten werd de Loempia-verdediging voor het eerst gekraakt. Mees kwam aan de linkerkant opzetten, gaf de bal scherp voor en met een subtiele buitenkantvoetbeweging van Riemer verdween de bal in de taugé – eh touwen van het doel van de Loempia’s. Enigszins aangeslagen door deze snelle tegengoal probeerden de Loempia’s onder de druk van de Muppets uit te komen. Maar de aanvallen van Zef, David en Jelte strandde steeds op het sterke verdedigingsduo Duco en Justus. In de vierde minuut probeerden de Loempia’s het weer, maar de bal werd door Mees onderschept. Zijn razendsnelle counter sneed als een mes door de Loempia-verdediging en het was 2-0. Deze dreun kwamen de Loempia’s niet meer te boven. Het bleef eenrichtingsverkeer naar het doel van Hugo die soms met ware doodsverachting de schoten van Riemer, Mees ,Justus en Duco probeerden tegen te houden. Maar een schot van Riemer in de zesde minuut en een subtiel puntertje in de linkerhoek van deze productieve spits in de achtste minuut waren ook Hugo teveel. De Domme Loempia’s zaten duidelijk niet lekker in de wedstrijd. Eindstand 4-0, daar viel niks op af te dingen. De Muppets hadden zich geplaatst voor de finale! Voor de Domme Loempia’s restte de troostfinale.
De grote vraag was nu: tegen wie zouden de Muppets het in de finale moeten opnemen? De Adelaars of de Apies Apies? Het werd een enerverende finale met een verrassende winnaar. De Adelaars waren zoals gezegd de grote favoriet en misschien was dat iets te vaak tegen ze gezegd? Was er iets van nonchalance te bespeuren in hun spel. Dachten ze er te gemakkelijk over. In de eerste minuten leek er nog geen vuiltje aan de lucht. Sterker nog, Miguel had de 1-0 op zijn voet, maar Apie-keeper Wisse keerde de bal. En toen was daar de derde minuut. De Apies mochten een uitbal nemen, aan de linkerkant van het veld, op de helft van de Adelaars. Guus stond achter de bal. Wietse en Daan D. zorgden voor onrust in de verdediging van de Adelaars. Het schot van Guus was hard en gericht. Maar wat deed Miguel daar nou? Zijn hand ging omhoog en voordat keeper Berend de bal kon pakken, verdween de bal via Miguel’s hand in het Adelaars-doel. Een soort Maradona-actie (‘de hand van God ‘ – kijk maar eens op Youtube), maar dan aan de verkeerde kant van het veld. De Adelaars keken elkaar stomverbaasd aan terwijl Guus werd bedolven onder zijn teamgenoten. De Apies Apies stonden met 1-0 voor! Wat een verrassing! Je zou zeggen, geen paniek. De Adelaars hadden nog zeven minuten om de achterstand weg te werken. Maar Kes, David B., Lukas en Miguel waren in verwarring. Tot nu toe was alles volgens plan gegaan, maar deze achterstand stond niet in de plannen. Gevolg was dat het overleg uit hun spel verdween. Het goede combinatiespel werd ingeruild voor schoten van afstand en hoge voorzetten. Maar de Apies Apies hadden Ties en Wietse achterin en ook Guus en Daan D. verdedigden uit alle macht mee. En als je dan Wisse ook nog in het doel hebt staan.. Het strafschopgebied van de Apies Apies werd een ondoordringbare jungle, waar geen bal doorheen kwam. En de Adelaars moesten ook nog oppassen voor de gevaarlijke counters van Guus en Wietse. De tijd tikte meedogenloos door en na tien minuten floot de scheids voor de laatste keer. Wat een enorme sensatie! Het Wespennest Stadion stond op zijn kop. En wat een grote teleurstelling voor de Adelaars. Niet zij, maar de Apies Apies stonden in de finale van de Bovenbouw Cup. De Apies waren er met hun buit vandoor gegaan! Verbouwereerd keken de Adelaars naar de hossende, springende en dansende Apies en hun fans. Slechts de troostfinale, wie had dat gedacht.
Ja, en dan moet je je meteen weer opladen voor die wedstrijd om de derde en vierde plaats. Dan sta je toch met een ander gevoel in het veld. Het begin van de wedstrijd tussen de Adelaars en de Domme Loempia’s was dan ook mat. Maar naarmate de wedstrijd vorderde werd hij interessanter. De Domme Loempia’s toonden namelijk steeds meer strijdlust en waren bijna onherkenbaar vergeleken bij hun halve finale. Er zat eindelijk sambal bij! Hugo was de grote baas in zijn goal, in de verdediging waren Jelte en Nahuel fel en alert en op het middenveld waren David van A. en Zef nuttige stoorzenders. Iedereen die dacht dat dit een walk-over voor de Adelaars zou worden kwam bedrogen uit. De eerste kans was zelfs voor de Loempia’s en keeper Miguel had geluk dat Zef’s vrije trap net naast de paal terecht kwam. De Adelaars kregen nu door dat ze het niet voor niks zouden krijgen en begonnen ook te voetballen. Er kwamen kansen over en weer. Berend schoot op de paal, Miguel stopte een vrije trap van Zef, Nahuel blokte een doelpoging van David B., een uitbal van Miguel knalde op de paal, een vrije bal van Zef ging maar net naast en Lukas raakte van grote afstand de lat. Zouden ook de Loempia’s voor een stunt kunnen zorgen? Maar toen, met nog twee minuten te spelen, speelde Berend zich heel handig vrij en was Hugo kansloos op zijn schot. De Adelaars hadden toch hun voorsprong te pakken. Met de laatste krachtsinspanning probeerden de Loempia’s het nog een keer, maar de Adelaars gaven de voorsprong niet meer uit hun bek. Het was niet onverwacht, deze nederlaag van de Loempia’s, maar zo Dom waren ze zeker niet. Ze konden met opgeheven hoofd het veld verlaten, met hun goede spel in deze wedstrijd en de wetenschap dat zij wel van de Apies Apies hadden gewonnen.
En toen was het eindelijk zo ver. Nog 10 minuten met klotsende oksels op de tribune zitten en dan zouden we eindelijk weten welk team zich dit jaar kampioen Bovenbouw zou mogen noemen. Daar kwamen de Muppets en de Apies Apies het veld op. Beide teams hadden tijdens de troostfinale nog fanatiek staan oefenen op penalty’s. In dit gekke toernooi moest je op alles voorbereid zijn. Toen de teams al klaar stonden ontstond er nog even consternatie toen een verwarde man met een rode muppet op zijn arm het veld op liep, maar dat bleek gelukkig een vader van een van de Muppet-spelers te zijn. Nadat hij met zachte dwang weer van het veld af was begeleid kon de finale dan eindelijk beginnen!
De Muppets gingen meteen onstuimig van start en probeerden de Apies hoog de boom in te jagen. Reeds na dertig seconden zag Muppet-keeper Wisse tot zijn opluchting een schot van Riemer op de paal belanden. Langzaamaan kwamen de Apies een beetje onder de druk van de Muppets uit, maar in de derde minuut was er een enorme scrimmage voor het Apies-doel en was het Wisse die zich met zijn hele hebben en houden voor de bal moest gooien. En dat deed pijn, maar gelukkig kon hij na een korte behandeling weer door keepen. En dat was maar goed ook, want hij kon meteen een enorme loei van Duco uit zijn doel ranselen.
De beste kansen waren dus voor de Muppets geweest en het leek en kwestie van tijd te zijn voordat de eerste goal van de Muppets zou vallen. Maar toen, in de vijfde minuut, was daar een boogbalschot van Wietse. De tot dan toe goed keepende Quinten B. verkeek zich op dit schot, maar Duco wist de bal nog net op de lijn weg te werken. Wietse ving de bal aan de zijkant op, bracht de bal in het strafschopgebied en daar was opeens Guus die als een Apie uit een doosje Quinten en zijn verdediging verraste met een droge knal. De Apies Apies hadden brutaal met 1-0 de leiding genomen! Met nog vier minuten op de klok was het Wespennest Stadion, waar de spanning tot een hoogtepunt was gestegen, getuige van een waar wanhoopsoffensief van de Muppets. Enorme schoten van afstand van Duco, Justus en Mees, maar steeds stond daar keeper Wisse, die de Muppets met zijn reddingen tot wanhoop dreef. En was het niet Wisse, dan was het wel Ties of een van zijn teamgenoten die zich voor de bal gooide. Het had zelfs nog hopelozer voor de Muppets kunnen worden als Wietse, na goed voorbereidend werk van Daan D., niet voor een half leeg doel de bal naast had geschoten. Opgejut door aanvoerder Mees gingen de Muppets nog een keer in de aanval. De bal kwam voor de voeten van Riemer, daar kwam dat schot, en daar was weer Wisse. De wederom goed leidende scheidsrechter keek op zijn Iphone, Muppet Justus smeekte hem nog niet af te fluiten, Duco kreeg de bal buiten het strafschopgebied, een enorme uithaal en…Wisse. En toen was het welletjes en mooi geweest. De scheids floot voor de laatste keer en de Apies Apies werden gek van vreugde. Ze waren KAMPIOEN!! De fraaie Bovenbouw Cup werd gebracht en daar stonden ze, Wisse, Guus, Wietse, Ties en Daan D., de Bovenbouw Kampioenen 2012. Wat een prestatie en wat een sensatie. En wat een prachtige afsluiting van een fantastische voetbalweek met mooi en bovenal sportief voetbal. Het doet nu al weer verlangen naar volgend jaar. Ik zou als ik jullie was maar alvast gaan trainen! Tot volgend jaar.
wezb.wordpress.com 
Reacties